KEMPING MEMBAWA BERKAH
oleh Cak Cuk: Kata-Kata Kota Kita pada 26 Juli 2009 jam 16:07
Arek-arek mahasiswa anyar koncone Boy sak jurusan siap-siap ate budhal ospek jurusan. Rencanane ate kemping nang Coban Rondo. Kabeh kudu melok, soale nek gak melok engkok di-DO (mosok, se?). Mangkane kabeh kumpul sore iki nang parkiran sebelahe mesjid. Wis onok telung trek tentara sing disiapno gawe ngangkut arek kabeh.
“Perhatian…truk satu dan dua untuk maba cewek, truk tiga untuk maba cowok. Dilarang campur cowok dan cewek dalam satu truk!” mahasiswa senior bengok-bengok nggawe megaphone.
“Walah…mosok lungguh bareng nang trek ae isok meteng, cak?” saut Boy.
“Siapa itu tadi yang ngomong?” Awas, jangan celometan, ya? Kalau gak mau, silakan naik angkutan lain aja, gak usah protes!” jare senior.
“Asiik…, ayo Ngga, numpak mobilmu ae, jarene mas iku dikongkon numpak angkutan lain,” ajak Boy nang Angga.
“Sik, Boy…barang-barange awake dewe wis mlebu nang nggone trek, yok opo iki?” takok Soni.
“Yo jupuken, cuk, mosok ngongkon Bibikmu njupuk?” sentak Boy.
Soni cepet-cepet njupuki tase de’e, Boy, Angga, karo Kosim, trus dilebokno nang Nissan X-Trail-e Angga.
“Ayo, Sim, kon melok gak? Ngowo thok ae koyok kobokan cangkemmu!” Boy nyentak Kosim sing lholhak-lholhok.
Jam papat sore rombongan mahasiswa iku budhal dilepas Pak Joko, wakile kampus.
“Bapak harap, kalian sebagai generasi muda penerus perjuangan bangsa dapat terus memelihara rasa cinta dan bangga terhadap tanah air, seperti apa yang telah dicontohkan para pahlawan pendahulu kita yang telah gugur mendahului kita tanpa pamrih…” jare Pak Joko ambek nangis srenggukan.
“Wong gendeng,” jare arek-arek gak ngereken.
“Sampean iku ngekeki sambutan ta upacara tujuhbelasan,” jare Boy gregeten.
Iring-iringan iku langsung budhal, ninggalno Pak Joko sing sik ngecemes ae lambene ambek nangis-nangis gak jelas.
“Jare budhal tibake teko,” Soni moco pantun.
“Opo artine?” takok Angga ambek ngegas mobile.
“Selamat tinggal Pak Joko…”saut Soni karo dhadha.
Arek-arek ngguyu ngakak…
Arek-arek mahasiswa anyar koncone Boy sak jurusan siap-siap ate budhal ospek jurusan. Rencanane ate kemping nang Coban Rondo. Kabeh kudu melok, soale nek gak melok engkok di-DO (mosok, se?). Mangkane kabeh kumpul sore iki nang parkiran sebelahe mesjid. Wis onok telung trek tentara sing disiapno gawe ngangkut arek kabeh.
“Perhatian…truk satu dan dua untuk maba cewek, truk tiga untuk maba cowok. Dilarang campur cowok dan cewek dalam satu truk!” mahasiswa senior bengok-bengok nggawe megaphone.
“Walah…mosok lungguh bareng nang trek ae isok meteng, cak?” saut Boy.
“Siapa itu tadi yang ngomong?” Awas, jangan celometan, ya? Kalau gak mau, silakan naik angkutan lain aja, gak usah protes!” jare senior.
“Asiik…, ayo Ngga, numpak mobilmu ae, jarene mas iku dikongkon numpak angkutan lain,” ajak Boy nang Angga.
“Sik, Boy…barang-barange awake dewe wis mlebu nang nggone trek, yok opo iki?” takok Soni.
“Yo jupuken, cuk, mosok ngongkon Bibikmu njupuk?” sentak Boy.
Soni cepet-cepet njupuki tase de’e, Boy, Angga, karo Kosim, trus dilebokno nang Nissan X-Trail-e Angga.
“Ayo, Sim, kon melok gak? Ngowo thok ae koyok kobokan cangkemmu!” Boy nyentak Kosim sing lholhak-lholhok.
Jam papat sore rombongan mahasiswa iku budhal dilepas Pak Joko, wakile kampus.
“Bapak harap, kalian sebagai generasi muda penerus perjuangan bangsa dapat terus memelihara rasa cinta dan bangga terhadap tanah air, seperti apa yang telah dicontohkan para pahlawan pendahulu kita yang telah gugur mendahului kita tanpa pamrih…” jare Pak Joko ambek nangis srenggukan.
“Wong gendeng,” jare arek-arek gak ngereken.
“Sampean iku ngekeki sambutan ta upacara tujuhbelasan,” jare Boy gregeten.
Iring-iringan iku langsung budhal, ninggalno Pak Joko sing sik ngecemes ae lambene ambek nangis-nangis gak jelas.
“Jare budhal tibake teko,” Soni moco pantun.
“Opo artine?” takok Angga ambek ngegas mobile.
“Selamat tinggal Pak Joko…”saut Soni karo dhadha.
Arek-arek ngguyu ngakak…